یک کارشناس مسایل افغانستان: انشقاق میان عبدالله و غنی امتیازی برای طالبان است - مجله آزات وب

علی رستمی در گفت وگو با خبرنگاران با اشاره به اعتراض عبدالله عبدالله کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان به رای کمیسیون انتخابات که اشرف غنی را پیروز انتخابات معرفی نموده است گفت: این مساله را باید بدانیم که هر چند افغانستان یک کشور است اما افتراق های بسیاری در آن است. آقای عبدالله نماینده بخش تاجیک است و آقای اشرف غنی نماینده پشتون ها از این رو بخشی از رقابت میان آنها ناشی از اختلافات قوی است و هر کدام از آنها در چارچوب موقعیت خود سعی دارد طرف مقابل را تضعیف کند.

وی با بیان این که قبلا هم در انتخابات های مختلف شاهد این اختلاف نظرها بودیم از جمله در انتخابات قبلی، اضافه کرد: این بار اما تضادها افزایش یافته است و سهم خواهی ها نیز بیشتر شده است.

این کارشناس مسایل افغانستان در پاسخ به این که در میان اختلاف نظرها بعضی معتقدند طالبان قدرت بیشتری خواهد گرفت، توضیح داد: به احتمال قوی همان تجربه انتخابات قبلی دوباره تکرار خواهد شد. معتقدم اگر اختلافات میان اشرف غنی و عبدالله عبدالله حل و فصل نگردد در این میان طالبان قدرت بیشتری خواهد گرفت از این رو هر گونه انشقاق در میان این افراد به نوعی امتیاز دادن به طالبان است.

رستمی تاکید نمود: معتقدم به لحاظ قومی و ایدئولوژیک هر نوع توافقی را فرصت برای غالب شدن می داند چون آنها به این مساله که بخواهند با مذاکره یا توافق با اقوام دیگر و سیاست های کلی هماهنگ شوند توجهی ندارند. شاید آمریکایی ها بر این نظر باشند که از جهت توافق با طالبان بتوان آنها را محدود کرد اما این رویکرد و حضور طالبان در صحنه مذاکرات یک نوع حضور موقت و برای هماهنگ شدن با شرایط است تا توان و بنیه سیاسی و اجتماعی خود را تقویت نمایند و به علاوه خود را از ضربات و فشارهای بین المللی خارج نمایند.

وی ادامه داد: با رفتن آمریکا از افغانستان بخش عمده ای از میدان در اختیار طالبان قرار می گیرد و اگر فضای تنش ها و اختلافات سیاسی ادامه یابد قطعا این فرایند تسریع می گردد.

این استاد دانشگاه درباره توافق طالبان و آمریکا توضیح داد: این مذاکرات و توافق برای آن است که بخش عمده ای از نیروهای آمریکایی از افغانستان خارج شوند و طالبان نیز وادار گردد که با دولت مرکزی همکاری و مذاکره کند. آمریکایی ها بر این نظرند که از این طریق هم طالبان ساکت می گردد و هم دولت مرکزی سقوط نمی کند و سهمی به طالبان در قدرت داده می گردد و به شکلی طالبان با گروه های قومی دیگر حاضر در قدرت نیز کنار خواهد آمد و سهم آنها را به رسمیت می شناسد.