تمدن عصر برنز بلخ و مرو بخشی از منطقه خراسان بزرگ بوده است - مجله آزات وب

سرگی لپتف، معاون پژوهشی و سردبیر مجله موزه میهو ژاپن در نشست تمدن بلخ و مرو گفت: تمدن عصر برنز بلخ و مرو متعلق به اواخر هزاره سوم، اوایل هزاره دوم پیش از میلاد و بخشی از منطقه خراسان بزرگ بوده و به علت موقعیت دشت، ارتباط بین گروههای قومی آن آسان تر بوده است.

وی اضافه کرد: محوطه باستانی گونورتپه در ترکمنستان (مربوط به 2300-1800 قبل از میلاد) به وسیله ویکتور ساریانیدی در سال 1972 کاوش شد؛ از آن موقع تا به امروز و با گذشت بیش از نیم قرن حفاری، نه تنها سازه های معماری در مقیاس بزرگ، تدفین ها و داده های خوبی آشکار شده بلکه ارتباط این حوزه با شهداد و سایر محوطه های عصر مفرغ در ایران به اثبات رسیده است.

لپتف اعلام کرد: بعلاوه این پیوند از راه مجموعه های موجود در موزه ها هم چون موزه میهو قابل فهم می آید.

وی این محوطه تاریخی را در شمار یکی از مراکز مهم مبادله و توزیع سنگ لاجورد (ماده معدنی کمیاب) خواند که در فاصله کمی از آن معادن کوههای بدخشان و در امتداد اوراسیا پراکنده بوده است.

معاون پژوهشی موزه میهو ژاپن اظهار کرد: از این دست همچونی ها میتوان به پیکره هایی گواه پیوندهای محکم با فرهنگ های عیلامی و بین النهرین، ظروف سنگی همچون با فرهنگ جیرفت، عصای سنگی و تزئینات روی سفال و …اشاره کرد که اشاره بدین مبادلات در اختلاف و دشمنی میان انمرکار، پادشاه اکد و بنیانگذار اوروک و فرمانروای ارته (منظومه حماسی) قابل فهم است.

وی گفت: عیلامی ها مواد معدنی مختلفی چون سنگ آهک، بازالت، لاجورد و بعلاوه چوب را به بین النهرین صادر و جو و گندم را از آنجا دریافت می کردند.

سردبیر مجله موزه میهو ژاپن اضافه کرد: حوزه بلخ و مرو با قرارگیری بین میان رودان و دره سند در تجارت اوراسیا نقش اساسی داشت. این موضوع بر پایه مهرهایی به خط میخی از یکسو و نیز کتیبه های باستانی دره سند یافته شده در گنور تپه از سوی دیگر قابل اثبات است.