آشنایی با ساز دِسَرکوتن - مجله آزات وب

خبرنگاران - محمد بلبلی: دسرکوتن از سازهای محلی مازندران است.

برای سوارکردن پوست روی کاسه ها در کناره های آن سوراخ هایی ایجاد می نمایند و سپس زهی را که با روده گاو ساخته شده از سوراخ ها عبور می دهند و به این وسیله پوست را محکم به بدنه متصل می نمایند.

قطر دهانه کاسه عظیم تر 22 و کاسه کوچک تر 16 سانتیمتر و ارتفاع آنها 25 تا 27 سانتیمتر است.

ضخامت بدنه کاسه ها بین یک تا یک و نیم سانتیمتر است که معمولا کاسه عظیم تر به خاطر ایجاد صدای بم تر، ضخیم تر ساخته می گردد. کاسه عظیم صدای بم و کاسه کوچک صدای زیر دارد.

دسرکوتن از طریق مضراب های ساخته شده از چوب نواخته می گردد. در گویش مازندرانی به این چوب ها کوتنا می گویند.

این مضراب ها در اندازه های بین 20 تا 30 سانتیمتر ساخته می شوند. معمولا چوب کاسه عظیم تر را حدود 2 سانتیمتر بلندتر می سازند چون قطر کاسه ایجاب می نماید که چوب به مرکز پوست برخورد کند. این چوب ها از شاخه های درخت ازگیل وحشی ساخته می گردد.

دسرکوتن معمولا با سازهای سرنا، لَله وا و قرنه که وسعت صدایی بالایی دارند، همنوازی می نماید.

این ساز در مراسم آیینی و عروسی ها کاربرد دارد.

ریتم های معروف این ساز عبارتند از: یک چوبه، دوچوبه، سماحال، کشتی مقوم، ریز و واریز، گورگه، رونی، کاولی، مشقی، پاتختی، حموم سری و...

از اساتید معروف این ساز می توان به استاد علی علیزاده و برادرش محسن علیزاده اشاره نمود.