از شاهکارهای بزرگ مهندسی؛ جابجایی ساختمان ایندیانا بل 11000 تنی در سال 1930 - مجله آزات وب

خبرنگاران - در فاصله زمانی بین 12 اکتبر تا 14 نوامبر 1930، یکی از شاهکارهای بزرگ مهندسی مدرن در ایندیانا، آمریکا رخ داد و تیمی از معماران و مهندسان، یک مرکز تلفن هشت طبقه 11000 تنی را به مقدار 90 درجه جابجا کردند. این در شرایطی بود که اختلالی در فعالیت های این مرکز ایجاد نشد و 600 کارمند آن داخل ساختمان مشغول کار خود بودند.

کد ویدیو

دانلود

فیلم اصلی

داستان ساختمان ایندیانا بل

برنارد ونگات اول (Bernard Vonnegut I) و معماران آلمانی-آمریکایی دیگر، ساختمان ایندیانا بل را طراحی کردند و ساخت آن برای شرکت تلفن اتحادیه مرکزی (Central Union Telephone Company) در سال 1907 انجام شد. در سال 1929، شرکت تلفن اتحادیه مرکزی به وسیله شرکت تلفن ایندیانا بل (Indiana Bell Telephone Company) خریداری شد. این شرکت 600 کارمند داشت که بیشتر آنها مرکز تماس دستی را اداره می کردند.

در ابتدا، ایده تخریب ساختمان و ساخت ساختمانی بزرگ تر با ظرفیت بیشتر مطرح شد. اما کرت ونگات سنیور، پسر برنارد ونگات که خود یک معمار بود، ایده مبتکرانه جابجایی ساختمان بدون اختلال در زیرساخت های کاربردی و خدمات تلفنی را عنوان نمود.

این ایده تایید شد و برنامه ریزی برای جابجایی ساختمان شروع شد. تیم پیمانکارانی که این شاهکار را انجام دادند به وسیله جان پی. آیکلی جونیور (John P. Eichleay Junior)، یک بازرس ساختمان که شرکت معروف آیکلی انجینیرز (Eichleay Engineers) را بنیان نهاده بود، رهبری شد. آیکلی انجینیرز در زمینه جابجایی سازه فعالیت می کرد.

چرا ساختمان ایندیانا بل جابجا شد؟

در سال 1929، شرکت تلفن ایندیانا بل که از زیرمجموعه های شرکت ای تی اند تی (AT&T) بود به ساختمانی بزرگ تر برای میزبانی از دفتر مرکزی خود احتیاج داشت. تنها یک مشکل بزرگ وجود داشت و آن این بود که ارائه خدمات تلفنی آنها نمی توانست دچار اختلال یا قطع گردد.

خدمات تلفنی شرکت ایندیانا بل در آن ساختمان برای فعالیت های شهر ضروری بود و باید ادامه پیدا می کرد. بر همین اساس، فعالیت های شرکت نمی توانست برای انتقال به ساختمان تازه متوقف گردد. کرت ونگات و تیمی از معماران و مهندسان باتجربه جابجایی ساختمان برای ساخت ساختمان دوم در آن موقعیت مکانی را دنبال کردند.

ساختمان ایندیانا بل چگونه جابجا شد؟

ساختمان ایندیانا بل دارای اسکلت فولادی و با آجر ساخته شده بود. میزان آن حدود 100 در 135 فوت (30 در 41 متر) بود. برای اطمینان از تداوم خدمات تلفنی، هزاران کابل و لوله های مختلف از جمله لوله های آب و گاز ساختمان انعطاف پذیر و طولانی شدند.

سپس، ساختمان ایندیانا بل با یاری چندین جک هیدرولیک به میزان یک چهارم اینچ (حدود یک سانتیمتر) بلند شد و روی غلتک های هیدرولیک نهاده شد. ساختمان با سرعت 40 سانتیمتر در ساعت جابجا می شد.

نکته قابل توجه این بود که نیروی مورد احتیاج برای جابجایی ساختمان به وسیله جک های هیدرولیک دستی که با یک پیشرانه بخار پشتیبانی می شدند، تامین می شد.

این در شرایطی بود که کارمندان ایندیانا بل طبق روال عادی برای انجام کارهای روزانه خود وارد ساختمان می شدند و در خاتمه روز کاری با استفاده از یک مسیر متحرک چوبی که با چرخش ساختمان به طور مداوم جابجا می شد، از آن خارج می شدند. طی یک ماه، ساختمان ایندیانا بل 16 متر به سمت جنوب جابجا شد و چرخشی 90 درجه را تجربه کرد و دوباره 30 متر به سمت غرب جابجا شد تا این که رو به خیابان مریدین نهاده شد.

در تمام این عملیات، شرکت ایندیانا بل یک روز کاری را از دست نداد و اختلالی نیز در خدمات آن به مشتریان ایجاد نشد.

پس از جابجایی، فعالیت های ساختمان ایندیانا بل تا سال 1957 ادامه داشت، پیش از آن که در سال 1963 تخریب و یک ساختمان تازه بزرگ تر ساخته گردد.