غزل شماره 83 حافظ: گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت - مجله آزات وب

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

ور ز هندوی شما بر ما جفایی رفت رفت

برق عشق ار خرمن پشمینه پوشی سوخت سوخت

جور شاه کامران گر بر گدایی رفت رفت

در طریقت رنجش خاطر نباشد می بیار

هر کدورت را که بینی چون صفایی رفت رفت

عشقبازی را تحمل باید ای دل پای دار

گر ملالی بود بود و گر خطایی رفت رفت

گر دلی از غمزه دلدار باری برد برد

ور میان جان و جانان ماجرایی رفت رفت

از سخن چینان ملالت ها پدید آمد ولی

گر میان همنشینان ناسزایی رفت رفت

عیب حافظ گو مکن واعظ که رفت از خانقاه

پای آزادی چه بندی گر به جایی رفت رفت

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

در زمان حال زندگی کن و غصه گذشته ها را نخور. اتفاقی است که افتاده و تو دیگر نمی توانی شرایط را به حالت قبل برگردانی، پس بهتر است در صدد جبران آن باشی. نگران نباش تو در این قضیه بی گناه هستی و در آخر رهایی می یابی. با صبر و شکیبایی همه رنج ها و حسرت ها را می توان از بین برد. کینه و کدورت را به دل راه مده و با صفای دل به آن جواب بده.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 84 - ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 83 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 83 حافظ

بیت اول

گر ز دستِ زلفِ مشکینت خطایی رفت رفت

ور ز هندویِ شما بر ما جفایی رفت رفت

اگر از دست زلف مشکین تو خطایی سر زد مهم نیست و ما از آن رنجیده خاطر نمی شویم یعنی هر ستمی که از خودت و یا از اسباب حُسنت به ما می رسد، تو معذوری و ما آن را با کمال میل می پذیریم و رد نمی کنیم.

✦✦✦✦

بیت دوم

برقِ عشق از خرمنِ پشمینه پوشی سوخت سوخت

جورِ شاهِ کامران گر بر گدایی رفت رفت

اگر برق عشق، خرمن وجودِ یک عاشق فقیر را بسوزاند مهم نیست. یعنی اگر وجودِ عاشق گدا را آتش عشق بسوزاند، هیچ مهم نیست و ما شکایت از آن نمی کنیم. زیرا مرام و شأنِ عاشق، سوختن در آتش عشق است؛ و اگر جور و ستم پادشاهِ کامران بر گدایی رسید مهم نیست. یعنی عشق یک پادشاهِ قهّار است که هر کار کند موردِ سؤال قرار نمی گیرد.

✦✦✦✦

بیت سوم

در طریقت رنجش خاطر نباشد مِی بیار

هر کدورت را که بینی چون صفایی رفت رفت

در طریقِ عشاق رنجانیدن خاطر و آزردهشدن وجود ندارد. یعنی جایز نیست. پس حالا هر کدورت و دل آزردگی که دیدی، حالا وقتِ صلح و صفا است و آن کدورت گذشت و دیگر به خاطر ها نمی آید.

✦✦✦✦

بیت چهارم

عشقبازی را تحمل باید ای دل پای دار

گر ملالی بود بود و گر خطایی رفت رفت

ای دل، در عاشقی تحمل لازم است، ثابت قدم باش یعنی در طریق عشق باید عاشق در برابر هر بلا و جفا صابر باشد، در طریق عشق هر چه پیش آید باید عاشق آن را تحمل کند و ترک قیل و قال نماید.

✦✦✦✦

بیت پنجم

گر دلی از غمزه دلدار باری بُرد بُرد

ور میانِ جان و جانان ماجرایی رفت رفت

اگر خاطر یک عاشق از غمزه دلدار باری بُرد، یعنی اگر عاشقی از معشوق رنجش یا کدورتی پیدا کرد دیگر آن فراموش می گردد و هرگز تکرار نمی گردد. مخلص کلام: اگر مابین جان و جانان، ماجرایی رخ داده است آن هم گذشت و بار دیگر آن را به خاطر نمی آورند.

✦✦✦✦

بیت ششم

از سخن چینان ملالت ها پدید آمد ولی

گر میانِ همنشینان ناسزایی رفت رفت

از دست غمّازان و سخن چین ها هزار جور ملالت و دلخوری پیش می آید یعنی غمّازان از سرزنش عشاق فارغ نیستند اما اگر مابین یاران و دوستان یک ناسزا و یا یک امرِ نامعقولی واقع گردد فوری عفو می گردد و از خاطر ها محو می گردد. آنچه از غمّاز ظاهر می گردد، در هر زمانی جور و جفا و آزار است، اما مابین عشاق هر ماجرای مهمی هم که اتفاق افتد مستور می ماند و دیگر به خاطر نمی آید.

✦✦✦✦

بیت هفتم

عیب حافظ گو مکُن واعظ که رفت از خانقاه

پایِ آزادی چه بندی گر به جایی رفت رفت

به واعظ بگو که اگر حافظ از خانقاه رفت عیبش مگیر، تو چگونه و برای چه پای شخصِ آزاد را می بندی؟ او اگر به جایی رفت، اشکالی ندارد. یعنی اگر حافظ خانقاه را ترک نمود و رفت، ای واعظ مانعِ او مباش، زیرا او یک شخصِ آزاد و یک آدم بی قید است؛ کسانی که لاقیدند به آنجا می فرایند که دوست دارند.

منبع: شرح سودی، انتشارات نگاه.