مزایای عجیب اختلال نارساخوانی برای افراد مبتلا! - مجله آزات وب

به گزارش خبرنگاران، هلن تیلور و مارتین دیوید وسترگارد، روان شناسان دانشگاه کمبریج، ضمن کنار گذاشتن دیدگاه سنتی در خصوص نارساخوانی رشدی به عنوان یک نقطه ضعف، تلاش کردند تا ویژگی های عصبی آن را در شرایط مختلف مورد کاوش قرار دهند. آن ها می گویند؛ مغز هایی که تفسیر سریع کلمات نوشته شده برایشان سخت است، می توانند برای یافتن سرنخ های مفیدی که تصمیم گیری را بهبود می بخشد، محیط خود را راحت تر کشف کنند. بر این اساس، این تحقیق نو چارچوب نوی را برای کمک به درک بهتر نقاط قوت شناختی افراد مبتلا به نارساخوانی پیشنهاد می کند.

نارساخوانی رشدی به طور معمول با مسائلی در تبدیل قالب بصری یک کلمه نوشته شده به مجموعه ای معنادار از صدا ها شناخته می شود. تصور می شود این اختلال بین 5 تا 20 درصد از افراد جامعه را تحت تأثیر قرار دهد و به طور میانگین حدود یک سال توانایی خواندن را به عقب می اندازد. این امر به ویژه سبب ایجاد اختلال در پیشرفت بچه ها نسبت به همسالان می شود. اثرات منفی این تأخیر در یک سیستم آموزشی استاندارد می تواند عمیق باشد، زیرا حس اعتماد به نفس را کاهش می دهد و به طور بالقوه به انبوهی از مسائل اجتماعی دامن می زند.

با توجه به اینکه 80 درصد از ویژگی های این اختلال به عوامل ارثی وابسته است، احتمالاً چیزی در ژن های یک فرد، نحوه عملکرد شبکه های بصری، زبانی و توجهی در مغز را به طور کلی تغییر می دهد. برخی از دانشمندان می گویند، چون این اختلال در تمام افرارد جهان ممکن است دیده شود، پس این امر ممکن است به نحوی با تکامل خود انسان در ارتباط باشد. در پس زمینه تکامل انسان، فرهنگ خواندن و نوشتن به طرز تکان دهنده ای مقوله ای نو است. اتکای کلی ما به مهارت های سوادآموزی، حتی از خود سواد خواندن و نوشتن نوتر است، به این معنی که تأثیرات مخرب نارساخوانی بر شناخت فردی تا نسل های اخیر ناچیز بوده است.

در طول دهه ها، روانشناسان خاطرنشان کرده اند کسانی که نشانه هایی از نارساخوانی دارند، در استدلال انتزاعی و فضایی بهتر عمل می کنند. آن ها همچنین تمایل بیشتری به خلاقیت دارند و در پیش بینی نتایج بهتر عمل می کنند. تیلور و وسترگارد می گویند: ما معتقدیم که حوزه های سختی که افراد مبتلا به نارساخوانی تجربه می کنند ناشی از یک مبادله شناختی بین اکتشاف اطلاعات نو و بهره برداری از دانش موجود است، که جنبه مثبت آن یک سوگیری اکتشافی است که می تواند توانایی های افزایش یافته در حوزه های خاصی مانند اختراع و خلاقیت را توضیح دهد.

به عبارت دیگر، نارساخوانی را نباید به عنوان یک اختلال صرف که مانع پیشرفت انسان در یادگیری می شود برشمرد، زیرا به نظر می رسد که مغز انسان در چنین شرایطی سعی دارد تا به شیوه قدیمی خود که هزاران و بلکه صد ها هزار سال پیش بدان خو کرده بود، جهانی اطراف خود را بشناسد و کشف کند. دانشمندان می گویند چنین دستاوردی می تواند به ایجاد روش های تعاملی نو از جمله طراحی آموزش های متناسب برای این افراد، منجر شود. نتایج این تحقیق در نشریه Frontiers in Psychology منتشر شده است.

منبع: sciencealert

نوشته: مصطفی جرفی-خبرنگاران